door Robert Daniels
De wedstrijd in de eerste ronde van de Districtsbeker uit bij Unitas Gorinchem betekende voor Baronie een wederzien met een oude bekende. Drie jaar geleden ontmoetten beide ploegen elkaar nog in de Derde Divisie, beide ploegen degradeerden dat seizoen ook. Inmiddels is Unitas afgezakt naar de Eerste Klasse, maar de ervaring uit het recente bekerverleden van de Baronnen leert dat dat geen reden mocht zijn voor enige onderschatting van de opponent. Vorig seizoen was het tweedeklasser TSC dat een ongemotiveerd Baronie, ook in een eerste bekerronde, genadeloos op de pijnbank legde met 4-0.
Voorafgaand aan het lopende voetbalseizoen werd het belang van het regionale bekertoernooi al volmondig benoemd. Het bereiken van de laatste vier in de Districtsbeker betekent namelijk deelname aan de voorronden van de KNVB beker een jaar later en daarmee, naast de eer, ook aanzienlijke inkomsten voor de club. In de wedstrijdvoorbereiding werd de evidentie van het duel net over de Merwede nogmaals benadrukt door Ad van Seeters en zijn assistent Jason Tjien-Fooh.
Het bleek niet aan dovenmansoren gericht, want Baronie begon op Sportpark Molenvliet furieus aan het duel. Al na twee minuten mochten de groenwitten juichen. Een prachtige diepe bal van Lars de Roos over rechts belandde via Cheyondre Richardson en Shane Lourens bij de tweede paal en vervolgens via Jay-Jay Meierdres voor de voeten van Jonathan van Eerd, die van dichtbij hoog en droog raak schoot voor de 0-1. Nog geen tien minuten later werd de marge verdubbeld. Wederom was het De Roos die de diepte vond, nu op links bij Meierdres, die op volle snelheid de bal perfect meenam en afgemeten voorgaf op Kwee die de bal simpel kon binnenlopen, 0-2.
Baronie reeg de ene fraaie aanval op de andere in dat eerste bedrijf, was heer en meester, zag onder meer Van Eerd een aantal malen in kansrijke positie wat ongelukkig zijn in de afronding, maar had geheel niets te duchten van gastgever Unitas. De organisatie achterin, ondanks het ontbreken van rots in de branding David Vermeulen (hij werd nog gespaard, na zijn uitvallen vorige week, voor het aanstaande competitieduel tegen en bij koploper Dongen), gaf nog geen halve mogelijkheid weg en stond als een huis. Voorin stokte de teller echter na twee fraai uitgespeelde treffers. En dat was dan ook het enige punt van kritiek op de Bredase ploeg na vijfenveertig minuten: men had verzuimd het duel definitief in het slot te gooien en de rust te bereiken met een zeker niet geflatteerde 0-4 of zelfs 0-5.
In de wetenschap nog niet geheel knock-out geslagen te zijn, beet Unitas vanaf het begin van de tweede helft wat meer van zich af. Baronie werd in balbezit wat slordiger, een makke die het elftal dit seizoen vaker parten speelt, en speelde de tegenstander hiermee in de kaart en geheel onnodig terug in de wedstrijd. Niettemin bleven de beste kansen lange tijd voor Baronie. Kwee mikte veel te hoog nadat Timo Townsend, wederom uitblinkend, op links zijn tegenstander zijn hielen had laten zien en Sverre de Jong zag zijn kopbal uit een corner van Townsend net naast gaan. De tegenstand van Unitas had de gastgever al wat corners opgeleverd die niets op hadden geleverd, maar zo’n twintig minuten voor tijd was het dan wel raak. Een moment van desorganisatie in de Baronie-defensie gaf Jordi de Groot de mogelijkheid de bal achter Angelo Mathilda te werken voor de 1-2.
Na die tegentreffer, gezien de gehele wedstrijd tot dan toe totaal niet in lijn met de krachtsverhoudingen, herpakte Baronie zich enigszins, maar wist het ook – ‘Valkenswaard thuis’ was nog niet geheel van het netvlies verdwenen – dat het ongeluk in een heel klein hoekje kan zitten. Invaller Youry de Boogert, terug van een lieskwetsuur, na een een-tweetje en een knappe kapbeweging, was dichtbij de beslissing en ook Glenn Kools had een goede scoringsmogelijkheid. De inzet van De Boogert ging naast, die van Kools was simpelweg te slap.
Uiteindelijk was het, ere wie ere toekomt, de beste man van het veld Timo Townsend, die de ban brak. Scribent dezes (overigens een zeer verouderd genitief, RD) moet oppassen niet te vaak Townsend in het zonnetje te zetten, de linkspoot zou zomaar kapsones kunnen krijgen, maar zijn solo in het vijandelijke strafschopgebied was weergaloos en zijn ‘chip’ (met rechts!) op de achterlijn op de bij de tweede paal met de kop scorende Van Eerd van sublieme kwaliteit. Van Eerd mocht dus zijn tweede van de middag maken, altijd lekker voor een pure centrumspits, en Baronie bereikte welverdiend de tweede ronde van de Districtsbeker.
Volgende week, zaterdagavond 19.30 uur, wacht Dongen, verrassend koploper in de Vierde Divisie C. Nu weten we met z’n allen dat dit altijd een speciale wedstrijd betreft. En het moet gezegd worden, Baronie weet zich voor ‘Dongen uit’ altijd extra te motiveren. Vers in het geheugen ligt nog een cruciaal duel in de strijd tegen degradatie in de Derde Divisie, waarin Baronie opponent Dongen klopte op hun eigen kwaliteit, strijdlust, met prachtige goals van Jens Wirix en Aart Veldhof. Dongen degradeerde uiteindelijk, Baronie bleef er ternauwernood in. Maar Baronie zal ook moeten waken voor het tegenwoordig in zwijm zijnde ‘cattanacio’ bij Dongen, dat opereert met drie centrale verdedigers en wacht op foutjes van de tegenstander. Zeker tegen Dongen zal geduld daarom een sleutelwoord zijn in de benadering van de West-Brabantse derby.
Noot: de verslaggever verloor zijn aantekeningen, ver in de tweede helft. Deze liggen tot het einde der dagen onder de tribune van Sportpark Molenvliet in Gorinchem. Puur vanuit zijn geheugen, blijkbaar toch niet geheel aangetast door leeftijd noch door het Bourgondische leven, is hij gekomen tot bovenstaand relaas.